«آنان را در هر کجا یافتید، بکشید و از آنجا که شما را رانده اند، اخراجشان کنید.»
قرآن کریم- سوره مبارکه بقره- آیه191
شاید آن روز که امام خمینی رحمة‌الله علیه قلم بر روی کاغذ گذاشت و آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را به نام «روز قدس» اسم‌گذاری کرد، نه تنها سران سلطه و رژیم صهیونیستی، که خود مسلمانان هم تصور نمی‌کردند تاریخ فلسطین در سال‌های آینده چه تحولات مهمی را پشت سر خواهد گذاشت؛ تحولاتی که تا همین امروز هم ادامه داشته و قطعا فردای نه خیلی دور آن، روشن‌تر از قبل رقم خواهد خورد.
«روز قدس» روح امید به آینده را در کالبد نیمه جان مردم فلسطین دمید، آنها را بیدار کرد، تکان داد، به قیام واداشت و سلسله خیزش‌های «انتفاضه» را موجب شد، به گونه‌ای که در هر مرحله با مشاهده نتایج موثر آن، خیزش‌های بعدی پربارتر و عمیق‌تر روی داده است.
اگر تا پیش از آن، گروه‌های مارکسیستی با شعارهای خود، صحنه‌گردان جنبش فلسطین قلمداد می‌شدند، با به میدان آمدن امام خمینی رحمة الله علیه و جمهوری اسلامی و مردم انقلابی ایران، این حربه دروغین از آنان گرفته شد و جالب اینکه دیگر نه گروه‌های چپ از فلسطین حمایتی کردند و نه فلسطینی‌ها دیگر روی خوش به آنها نشان دادند و بدین ترتیب، به تدریج سازمان‌های اسلامی حماس و جنبش جهاد اسلامی فلسطین به سازماندهی نیروهای مقاومت پرداختند و خواب راحت را از چشمان صهیونیست‌ها ربودند.
این واقعیتی نبود که غربی‌ها بتوانند آن را انکار کنند، حتی شیمون پرز نخست وزیر اسبق و وزیر امور خارجه سابق رژیم اشغال‌گر قدس نیز به این موضوع اشاره کرده است. او در کتاب «خاورمیانه جدید» خود با اعتراف به اینکه تأثیر انقلاب اسلامی ایران در میان ملت‌های مسلمان غیرقابل انکار است، هشدار داده است که: «یک خط مشترک که منطقه خاورمیانه و منافع قدرت‌های بزرگ را در این منطقه تهدید می‌کند، رشد اسلام‌گرایی و آرزوی ملت‌های مسلمان منطقه برای تشکیل حکومتی بر پایه باورهای دینی و اسلامی است.»
نکته جالب در این اعتراف، اشاره به رشد اسلام‌گرایی و درخواست تشکیل حکومت اسلامی در میان «ملت‌های مسلمان» است نه «دولت‌ها». چرا که صهیونیست‌ها خود از روابط پنهان و آشکار سران کشورهای اسلامی با خودشان آگاهند، اما این روابط موجب نشده است که آنها از آینده خود بیم‌ناک نباشند و احساس خطر نکنند.
نکته دیگر اینکه، اعلام روز قدس توسط امام خمینی، مسیر سازشکاری در میان همین سران کشورهای اسلامی را به طور محسوسی به تاخیر انداخت. در صورتی که روز قدسی وجود نداشت قطعا تاکنون، سفارتخانه‌های اسرائیل در اکثر کشورهای عربی و اسلامی تاسیس و روابط کامل سیاسی و اقتصادی با رژیم صهیونیستی برقرار و لوله‌های انتقال نفت و ذخایر امت اسلامی به اراضی اشغالی کشیده شده بود، این از جمله خدمات بزرگ امام امت و انقلاب اسلامی به فلسطین بوده و هست که سران کشورهای اسلامی خلع سلاح شدند و باز هم از بیم ملت‌های خود به شعارهای حمایت از فلسطین تا حدودی ادامه دادند و کوشیدند تا روابط خود را با اسرائیل حتی‌المقدور پنهان نگاه دارند و بدین ترتیب قباحت این سازشکاری هنوز به طور کامل ریخته نشده است.
خیزش مقدس و انتفاضه مردم در داخل اراضی اشغالی از سویی و حمایت و همراهی سراسری مسلمانان و حتی آزادگان جهان از آرمان‌های فلسطین در این سال‌ها، موجب شده است که اسرائیل که زمانی شعار «سرزمین موعود؛ از نیل تا فرات» سر می‌داد و برای آن برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری کرده بود، روز به روز از موضع قبلی خود بیشتر عقب‌نشینی کند و شکست جدیدتری را بپذیرد تا به تدریج خود را در پشت دیوار حائل محصور کند. اسرائیل که دیروز از جنوب لبنان با آن خفت و خواری خارج شد، امروز مجبور است از نوار غزه خارج شود و اینها همه از برکت همان پیام چند خطی مرد بزرگ دنیای معاصر است که فلسطین را به «الله اکبر» و به مقاومت بازگرداند و موجب شد یاران محمد صلی‌الله علیه و آله در سراسر جهان فریاد اعتراض بر سر آمریکا و اسرائیل بکشند.
امروز مهم نیست که پرویز مشرف و امیر قطر و معمر قذافی و کسانی از کویت و تونس و ترکیه و اردن و مغرب و امارات، پنهانی با شیطان دست می‌دهند؛ مهم اینجاست که ملت‌های مسلمان از جمله کشورهای یادشده علیه آمریکا و اسرائیل به خروش آمده‌اند، مهم آن است که دیگر پرچم آمریکا و اسرائیل تنها در ایران به آتش کشیده نمی‌شود بلکه در خاک خود آمریکا و انگلیس هم پرچم استکبار را به آتش می‌کشند و امروز فریاد مرگ بر آمریکا و اسرائیل تنها از گلوی مسلمانان بیرون نمی‌آید بلکه آزادگان جهان در اروپا و ایالت‌های خود آمریکا هم آن را تکرار می‌کنند.
دیگر این واقعیت نیازی به اثبات ندارد که در هیچ مقطعی از تاریخ معاصر، امپریالیسم و صهیونیسم تا به این حد در نزد عموم ساکنان کره خاک منفور نبوده است و این یعنی این که آنان تا مرگ و اضمحلال کامل فاصله چندانی ندارند و هر چقدر هم که خود را قدرتمند و قلدر نشان دهند، همین که دل‌های جهانیان مملو از کینه و انزجار از آنهاست، باید مرده قلمداد شوند.
این البته در خارج از مرزهای فلسطین، نیاز به استمرار حضور در صحنه‌های همراهی مردم جهان با فلسطین و در داخل مرزها نیاز به استقامت، مقاومت و استمرار خط سرخ جهاد و شهادت و امید به آینده و تغییر اوضاع دارد.
رهبر معظم انقلاب در دیدار چندی پیش آقای «رمضان عبدالله» دبیرکل جنبش جهاد اسلامی فلسطین با ایشان ضمن اشاره به پیروزی‌های مردم فلسطین بر صهیونیست‌ها و فرار اشغال‌گران از غزه، با تاکید بر ادامه و تقویت راهبرد «مقاومت» و «جهاد»، فرمودند: «این موفقیت در مناطق دیگر سرزمینهای اشغالی نیز امکان پذیر است و باید با تکیه بر ملت فلسطین و جوان‌های شجاع فلسطینی و با همکاری گروه‌های جهادی، مسیر «مقاومت» ادامه یابد.»
این دمیدن همان روح امیدی است که مردم کشورهای اتحاد جماهیر شوروی را پس از 70 سال از سلطه کمونیسم و برخی را پس از 100 سال از سلطه روسیه تزاری، امروز به استقلال رسانده است و فلسطین قطعا باید با این همراهی‌های مردمی و مقاومت‌های داخلی، خیلی بیش از آنها به هلاکت همیشگی صهیونیست‌ها امیدوار باشد، به خصوص که خود، آسیب‌پذیری اشغال‌گران را به عیان دیده و شیرینی آسیب‌زدن به آنها را چشیده است.
فردا، یاران محمد صلی‌الله علیه و آله، موسی علیه‌السلام و عیسی علیه‌السلام، فرزندان امام خمینی و شیخ احمد یاسین و همراهان مجاهد شهید دکتر فتحی شقاقی- که همین روزها دهمین سالگرد شهادت مظلومانه اوست- در داخل فلسطین، وعده الهی قرآن را ندا خواهند داد که حق آمدنی و باطل قطعا رفتنی است و در ایران و خارج از مرزهای فلسطین، مردم مسلمان با حضور در خیابانها مرگ بر آمریکا و اسرائیل را فریاد خواهند کرد، همان‌گونه که به قول رهبر کبیر انقلاب، با شعار «مرگ بر شوروی»، او را به موزه تاریخ فرستادند.
بازدید امروز: 2
